«Μήτρα του πολιτισμού είναι η κοινότητα»!

2013-11-04 13:31

Τον Οκτώβριο του 2013 πέθανε ο καθηγητής του ΑΠΘ, Γ. ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΑΔΗΣ

Ένας από τους λίγους μαρξιστές λόγιους με διεθνή αναγνώριση στο χώρο της αρχαιολογίας.  Στρατευμένος κομμουνιστής, με κοφτερή ματιά και απόψεις για τον  ελληνικό πολιτισμό, την ιστορία μας και τα περί αυτής, τόσο λογικές, ξεκάθαρες, που  στη σημερινή κατάσταση συντηρητικού ρεβανσισμού ακούγονται … επαναστατικές!

Ανεβάζω ΕΔΩ, σε ένα μικρό ποτ-πουρί με αφορμή το θάνατο του Γ.Χ., γιατί:

  • Πρώτο, σαν πράξη … νόμιμης αυτοάμυνας στη κατακλυσμιαία ρεβανσιστική ιδεολογική επίθεση  του … άκρου που μας κυβερνά, δηλ της άκρας δεξιάς.
  • Δεύτερο , γιατί η ιστορία και τα περί αυτής ιδεολογήματα, απόψεις, πολεμικές, και μύθοι με/ μας αφορούν άμεσα, είναι κάθε μέρα στο προσκήνιο, φτιάχνουν ιδεολογίες, φιλοσοφία άρα και στάση ζωής και πολιτικής δράσης [η αδράνειας].
  • Τρίτο, από εκτίμηση προς το πρόσωπο και το έργο του καθηγητή Γ.Χ., που μέχρι τώρα ακουστά τον είχα ,αλλά  τώρα, πολύ όψιμα,  αρχίζω να τον γνωρίζω…

Soni Ke Kala  4Nov13

Το αρχαίο πρέπει να γίνει κτήμα, ως γνώση, ως οπτική εντύπωση του ελληνικού λαού.

...Ποτέ δεν ασχολήθηκε η Αρχαιολογική Υπηρεσία με το κοινό, που από πολλούς αρχαιολόγους θεωρείται ο εχθρός του αρχαίου. Οταν ήμουν στο μουσείο του Βόλου, οι φύλακες μου ζήτησαν να απαγορεύσω την είσοδο στα παιδιά, επειδή πειράζουν τα εκθέματα! Οταν κατάργησα τις προθήκες, δεν άγγιξε κανένας τίποτα. Η αμεσότητα του αρχαίου τρομάζει περισσότερο από κάθε καταστολή. Υπάρχει τρόπος να βρίσκεται το αρχαίο ακόμη και μέσα σε κατοικημένο χώρο χωρίς να φθείρεται. Αυτό, βέβαια, προϋποθέτει μια άλλη πολεοδομική πολιτική. Υπάρχει τρόπος να μην καταστρέφει η Εγνατία ό,τι βρίσκεται μπροστά της. Τα λεφτά που δίνουν ακόμη και οι εταιρίες των μεγάλων έργων για τις ανασκαφές, θα μπορούσαν να δοθούν για αλλαγές στα ίδια τα έργα, έτσι ώστε να δίνεται η δυνατότητα να ανασκαφεί και να μελετηθεί κανονικά αυτό που βρίσκεται. Θες να προστατέψεις τις αρχαιότητες, τον πολιτισμό; Ερεύνησέ τα. Χρηματοδότησε την έρευνα. Η έρευνα είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος προστασίας του πολιτισμού...

....«Με είχαν καλέσει κάποτε στην Ελασσόνα, να μιλήσω για την αρχαιοκαπηλία. Περίμεναν, βέβαια, να πω ότι τους αρχαιοκάπηλους πρέπει να τους "αποκεφαλίζουμε" και να τους ..."εξορίζουμε". Εγώ είπα ότι δύο είναι οι παράγοντες που οδηγούν στην αρχαιοκαπηλία: Το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, που δεν αφήνει τον απλό άνθρωπο να αντιληφθεί ότι το αρχαίο που βρίσκει στο χωράφι του είναι δικό του, με την έννοια ότι ανήκει στον πολιτισμό του. Ενα δαχτυλίδι που θα βρει στο μπαούλο της γιαγιάς δε θα το πουλήσει, γιατί είναι κειμήλιο. Ο δεύτερος παράγοντας είναι η φτώχεια. Αυτός που θα βρει ένα χρυσό σκουλαρίκι, θα πάει να το πουλήσει, αφού, ό,τι κυκλοφορεί στην κοινωνία μας, είναι αντικείμενο εμπορίας και τζόγου. Ανέβασε το λαό οικονομικά και πνευματικά, να δεις πώς αλλάζουν τα πράγματα που σχετίζονται με την αρχαιοκαπηλία...

...Από τον 19ο αιώνα παλεύουν μεταξύ τους δύο ιδεολογίες: Η αρχαιοκεντρική, αρχαιολατρική και η χριστιανοορθόδοξη ή χριστιανοαρχαιολογική. Κάποια στιγμή, αυτές οι ιδεολογίες ενώθηκαν και προέκυψε το εκπαιδευτικό σύστημα, η πολιτική μας για τον πολιτισμό, η άποψή μας για την αρχαία Ελλάδα. Τα παιδιά μαθαίνουν ότι ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός αρχίζει από τον 6ο αιώνα και μετά. Τα τελευταία 20 χρόνια, έχει μπει στην εκπαίδευση και ο μυκηναϊκός πολιτισμός, μετά την αποκρυπτογράφηση της Γραμμικής Β`. Ακόμη, όμως, διδάσκονται όροι όπως "προελληνικός", "πρωτοελληνικός" πολιτισμός. Φρικαλέο λάθος. Υπάρχει μια άρρηκτη συνέχεια, όχι ως εθνική, αλλά ως πολιτισμική συνέχεια. Αν τον πολιτισμό τον ορίσουμε όπως ο Μαρξ και ο Ενγκελς στη "Γερμανική ιδεολογία", ότι αλλαγή πολιτισμού έχουμε όταν έχουμε αλλαγή του τρόπου εκμετάλλευσης των παραγωγικών πηγών, τότε θα διαπιστώσουμε αυτή τη συνέχεια. Αυτό είναι το ελληνικό. Οχι η χλαμύδα, ο μαίανδρος και το αττικό κάλλος...

...«Είναι σφάλμα το αίτημα για επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα, με τον "αποκλειστικό" τρόπο που προωθείται και αναδείχνεται ως εθνική διεκδίκηση. Εχει εστιαστεί όλη αυτή η προσπάθεια στο Βρετανικό Μουσείο. Δεν υπάρχει μουσείο της Ευρώπης, που να μην έχει αριστουργήματα της αρχαιότητας. Αυτά που έχουν κατασκευαστεί στην αρχαιότητα ανήκουν στην ανθρωπότητα. Είτε είναι σε ένα μουσείο της Αθήνας, είτε σε ένα μουσείο της Κολομβίας, επιτελούν αυτό για το οποίο έγιναν. Από τη στιγμή που θα πάψει να υφίσταται η κοινωνία που τα κατασκεύασε, όπου κι αν είναι, λειτουργούν. Στην περίπτωση των Μαρμάρων, αυτά θα μεταφερθούν απλώς από εκεί εδώ....Το έργο του πολιτισμού, της τέχνης, δεν έχει σύνορα».

...Για μένα το θέμα δεν είναι το πώς θα χαρακτηρίσουμε την «Κρίση». Δεν αποκλείεται να είναι και τα δυο. Αυτό όμως θα ήταν το περιεχόμενο μιας τυπικής οικονομολογικής συζήτησης και όχι μιας πολιτικής ανάλυσης. Το θέμα, επομένως, είναι ότι ο Καπιταλισμός, αυτός η ο άλλος, παρασιτικός ή όχι κατάφερε με δυο τρία νομοσχέδια (στην Ελλάδα, για την ώρα), να πάρει πίσω ό,τι η εργαζόμενη κοινωνία κατάκτησε με αγώνες εκατό και… χρόνων. Κατάφερε, με άλλα λόγια, να νικήσει πολύ εύκολα. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι τι Πολιτισμός μπορεί να προκύψει μέσα από τα συντρίμμια μιας Ήττας! Η Αρχαιολογία μας διδάσκει πως όλοι οι Πολιτισμοί ήταν προϊόντα Νίκης ύστερα από μια δραματική σύγκρουση. Σύγκρουση με το θήραμα, το χώμα, τα μέταλλα, τη θάλασσα. Σύγκρουση με το Γείτονα του άλλου Πολιτισμού. Ένας άλλος άνθρωπος, σίγουρα θα προκύψει μέσα από την Κρίση. Και θα είναι διαφορετικός. Θα είναι ο Άνθρωπος μιας άλλης Γνώσης, δέσμιος μιας άλλης «κατανάλωσης», κατασκευαστής μιας άλλης Ουτοπίας. Είμαι απαισιόδοξος!

...Εδώ και πεντέξη χρόνια προσπαθώντας να αντισταθώ στη διαβρωτική διείσδυση της μεταμοντέρνας σκέψη στο χώρο της αρχαιολογικής έρευνας, αγωνίζομαι να γράψω ένα βιβλίο για τη θεωρητική Αρχαιολογία. Πιστεύω πως με τον τρόπο αυτό, θα γνωρίσω και τα δικά μου κενά, όσον αφορά την προσπάθεια για την κατανόηση και ερμηνεία του Παρελθόντος, όχι με τη μορφή μιας προσωπικής Αφήγησης, αλλά ενός θεμελιωμένου αντικειμενικά επιστημονικού λόγου. Προσπαθώ, επίσης, να γράψω και ένα μυθιστόρημα με ήρωα τον εαυτό μου, για να διαλέξω εγώ το τέλος του!

 

 ΠΗΓΕΣ >>>aristero vima, μποτίλια στον άνεμο

 

 

 

 

 

 

 

 

 ΣΤΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ

Ετικέτες:

| |

Πίσω