ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ > ΕΓΚΩΜΙΟ ΤΗΣ ΑΠΡΑΞΙΑΣ

ΕΓΚΩΜΙΟ ΤΗΣ ΑΠΡΑΞΙΑΣ

2013-11-19 00:00

Να ένας μικρός κινέζικος δράκος, μόλις 118 σελιδες! Διάβασα το ΕΓΚΩΜΙΟ ΤΗΣ ΑΠΡΑΞΙΑΣ σε μια νύχτα, πριν ενάμιση χρόνο, τώρα το ξαναδιαβάζω όσο πιο αργά γίνεται δυο, τρεις σελ. τη φορά. Είναι γιατί ο συγγραφέας του με αυτές του τις διαλέξεις ανοίγει μια πόρτα αρχαίων, ίσως πιο αρχαίων από της Δύσης, δαιμονίων. Potted Plant, '75

Θα λεγα ότι αυτό το μικρό βιβλιαράκι έχει τόση δύναμη, που ακόμα και αν δεν το διαβάσει κάποιος αλλά απλά το βάλει κάτω από το μαξιλάρι του και κοιμηθεί , βάζω στοίχημα ότι θα ξυπνήσει λιγάκι πιο … σοφή/ος

Εμείς οι δυτικοί, εννοούμαι την σκέψη μας και όλη την ύπαρξη μας να δομείται και να ερμηνεύεται μέσα από τη πορεία του ιστορικού βέλους που ξεκινά , {αδρά μιλώντας }, από την κλασική Αρχαιότητα, τους Έλληνες και Ρωμαίους, διασχίζει τον Χριστιανισμό και την Αναγέννηση, διαπερνά τον Διαφωτισμό, και φτάνει μέχρι το τους Μοντέρνους Καιρούς και τις διαρκείς του Επαναστάσεις του. Μια θεώρηση της ιστορίας μας μέσα από πρότυπα, κοινωνικά και φιλοσοφικά, ανάπτυξης και εξέλιξης.

Και για να ρίξω λίγο το επίπεδο, εγώ τουλάχιστον, άρχισα να το παίρνω πρέφα μέσα από αυτό το βιβλιαράκι ότι … ο κινέζος σαν πιο παλιός… είναι αλλιώς. Όχι μόνο αλλιώς αλλά και ίσως αντίθετος, με τη δική μας αντίληψη, από τις μεγάλες αφηγήσεις και ερμηνείες, όπως, τι θεωρούμε ελευθερία, επιτυχία, ευτυχία, δημοκρατία κλπ μέχρι τα πιο πρακτικά, όπως το πώς μαγειρεύουμε και τι τρώμε , τι είναι υγεία και τι αρρώστια…

...Καθόσον φιλόσοφος, προέρχομαι από την Ελλάδα. Ταξίδεψα όμως στον κόσμο της Κίνας. Συναντώ λοιπόν ένα χάσμα, αντιλαμβάνομαι μια απόσταση, η οποία με ωθεί να τοποθετήσω τη δική μας σκέψη, την ευρωπαϊκή σκέψη, σε μια διαφορετική προοπτική. Όπως γνωρίζετε, ένα απ’ τα πιο δύσκολα πράγματα στη ζωή είναι να πάρεις αποστάσεις από τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεσαι. Η Κίνα μάς επιτρέπει ακριβώς αυτό: να κοιτάξουμε τον τρόπο σκέψης μας από κάποια απόσταση, να αμφισβητήσουμε τους κοινούς τόπους του στοχασμού μας, να κοιτάξουμε τον εαυτό μας απ᾽ έξω. Μ᾽ άλλα λόγια, να στοχαστούμε αυτά που θεωρούμε αυτονόητα, αυτά που, καθότι αυτονόητα, δεν τα έχουμε υποβάλει σε κριτικό έλεγχο.

Τούτο το ταξίδι στην Κίνα επιτελεί κατά τη γνώμη μου δύο λειτουργίες ή μάλλον κινείται προς δύο κατευθύνσεις: πρώτα απομάκρυνση, κατόπιν επιστροφή. Το πρώτο βήμα είναι να αισθανθούμε τι μπορεί να σημαίνει ολικός αποπροσανατολισμός της σκέψης. Πώς συμπεριφέρεται η σκέψη μας όταν εγκαταλείπουμε την ιστορία της φιλοσοφίας και, κυρίως, τις μεγάλες φιλοσοφικές έννοιες της Δύσης: το Ον, τον Θεό, την Ελευθερία κ.λπ.; Όταν εγκαταλείπουμε τη μεγάλη ινδοευρωπαϊκή γλώσσα εντός της οποίας αρθρώθηκαν τούτες οι έννοιες; Σε τι συνίσταται αυτό το τράνταγμα που άξαφνα κλονίζει τις έννοιες αυτές ως σύνολο;

Φρανσουά Ζυλλιέν

Ο ΦΡΑΝΣΟΥΑ ΖΥΛΛΙΕΝ φαίνεται να είναι ο άνθρωπος μου, να μου ξεκλειδώσει μια πορτούλα προς το κινεζικα μυστήρια. Διαβάζοντας το βιογραφικό του, ζήλεψα, όχι βέβαια για τους ακαδημαϊκούς και άλλους τίτλους του, αλλά γιατί πρέπει να είναι ένας από τους εξαιρετικά σπάνιους ανθρώπους που κατέχει σε βάθος τόσο τα θεμέλια της δυτικής σκέψεις, όσο και τη κινέζικη κοσμοαντίληψη. Και μπορεί και τα παντρεύει και τα δυο! Άλλωστε διαβάζω στο οπισθόφυλλο ότι υπάρχει στα ελληνικά μεταφρασμένο το ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗ ΚΙΝΑ.

Εγκώμιο της απραξίας