ΠΛΑΤΩΝΑΣ, ΟΧΙ ΠΡΟΖΑΚ! Η εφαρμογή της φιλοσοφίας στα καθημερινά προβλήματα
ΠΛΑΤΩΝΑΣ? ΟΧΙ? ΠΡΟΖΑΚ?
ΠΛΑΤΩΝΑΣ ΟΧΙ! ΠΡΟΖΑΚ!
Κοντεύω να φτάσω, μέχρι τη μέση του βιβλίου. Το παράτησα και το ξανάρχισα. Τώρα θα το τελειώσω πιστεύω, αλλά στο μεταξύ άρχισα να διαβάζω στο νετ κριτικές έως και πολεμικές για αυτό το πόνημα του αμερικανού καθηγητή Marinoff,_Lou. Ίσως γιατί δεν είμαι σίγουρος αν πρέπει να τον πάρω στα σοβαρά η όχι, ανατρέχω σε άλλων γνώμες. 
Είναι που αισθάνομαι λίγο προκατειλημμένος … θέλω να πω, έχοντας φάει καμπόση ψυχοθεραπεία για κάποια χρόνια και έχοντας μια ολόκληρη κουστωδία φίλων και γνωστών που έγιναν η θέλουν να γίνουν ψυχολόγοι, (είναι άραγε τυχαίο που είναι όλες γυναίκες?), "ταχω πάρει" με τόσους συμβούλους και ψυχοβγάλτες γυρω μου. Οπότε οτιδήποτε αμφισβητεί η αντικρούει, με ένα όμως δόκιμο και αποδεκτό κατά τη δική μου λογική, που νομίζω ότι είναι παρά πολύ … λογική, όλη αυτή την ομοβροντία είναι καλοδεχούμενο ως μια σχεδόν φυσική αντιπάθεια που βγαίνει όλο και πιο έντονα προς τη συνομοταξία των θεραπευτών, ψυχαναλυτών η ψυχολόγων, συμβατικών η εναλλακτικών.
Είναι τόσο μεγάλο αυτό το τρεντ ειδικά μετά το κραχ της χώρας που μας έχει κάνει να παραμιλάμε, που μπορεί να συγκριθεί μονο με το άλλο μεγάλο κύμα στην ελληνική κρισιακη πραγματικότητα. Αυτό των σουβλατζίδικων και φούρνων και που μοιάζει τόσο δυνατό που σύντομα οι μισοί έλληνες θα τυλίγουν σουβλάκια και τυρόπιτες για τους αλλους μισούς. Τηρούμενων των αναλογιών οι μισοί θα θεραπεύουν τους αλλους μισούς!
Αυτό που προτείνει ο Marinoff,_Lou, δεν είναι μια ακόμα αμερικανιά. Μοιάζει πιο πολύ ας πούμε σαν ένα adjustment, μια υγιής αντίδραση, στους τόνους ψυχοβγαλσιματος που ειδικά στην Αμερική είναι καθεστώς, οπως επίσης στους τόνους ψυχότροπων φαρμάκων που με μεγάλη ευκολία μας πασάρονται προς μεγάλη χαρά των φαρμακαδων, και στα εναλλακτικά τους υποκατάστατα που είναι ακόμα πιο επικερδή μπιζνα.
Μέχρι στιγμής ο τρόπος γραψίματος του δοκτορα είναι προβληματικός, το βιβλίο δεν θα πείραζε που είναι λίγο αφελές και μοιάζει σαν οδηγός, make it yourself, αν δεν είχε στην αρχή τουλάχιστον ένα τόνο εμπάθειας προς τα "αντιπαλα" κλασικά μοντέλα θεραπείας. Πλατειάζει και επαναλαμβάνεται σε μια κάπως χοντροκομμένη προσπάθεια να μας πείσει ότι η δικιά του πραμάτεια είναι καλύτερη.
Όμως παρ` όλα αυτά το βασικό επιχείρημα και η αρχή που οικοδομεί ο δόκτωρ την παρουσίαση του στέκεται και σε πολλά με βρίσκει σύμφωνο.
Βέβαια, κάποιοι όπως αυτός εδώ ο καρδινάλιος της ντοπιας νομενκλατούρας, ενοχλημένος που ένας αμερικανός γιατρός, μπαίνει στα ιερά χωράφια της υψηλής φιλοσοφίας, όπου μπορούν να βόσκουν μόνο οι αγελάδες του σιναφιού του, στάζει χολή και όξος. Αμφιβάλω αν το διάβασε καν, λέγοντας ασυναρτησίες [ εμπαθείς και κατινίστικες] γίνεται μια καλή αφορμή για να συνεχίσω μέχρι το τέλος αυτό το εγχειρίδιο φιλοσοφικής πρακτικής.
READ MORE-->pitagorasamios.blogspot.gr
SoniKeKala 21.2.2014
