BLACK & BLACK ΣΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ.

Στη βιβλιοθήκη μου βρήκα δυο, μόνο, ολόμαυρα βιβλία, μες` τα τόσα που έχω. Διάβολε είναι τόσο όμορφα, κομψά, επιβλητικά, που απορώ με τους εκδότες που αρέσκονται να μας δελεάζουν με πολύχρωμα γραφιστικά… Τελοσπαντων! Είναι  χοντρά πολυσέλιδα, με τους τίτλους τους, να ξεπηδούν μέσα από τη μαυρίλα τους! Διόλου τυχαία που είναι και τα δυο εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ. Τα έχω μπροστά μου και τρυφερά τα ξεφυλλίζω… μαύρα τα εξώφυλλα τους , μαύρα και τα εσώψυχα τους!

Το ένα το πιο βαρύ, μεγαλύτερο σε διαστάσεις είναι το Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗς ΑΧΡΗΣΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ του YURI DOBROVSKI,682 σελ. Tο άλλο ΣΤΙΛΕΡ.491 σελ και το έχω ήδη αναφέρει… ΕΔΩ>>>telospanton-max-frisch

Αν κάτι τα συγγενεύει έκτος από το υπέροχο μαύρο του Κέδρου, είναι η «δυστοπικότητα» τους, ο περισκοπικός τρόπος προσέγγισης των ηρώων, απέναντι σε μια πραγματικότητα απειλητική, «ολοκληρωτική», μοχθηρή, με ασαφή όρια, σαν κινούμενη άμμος ενώ χρωματίζεται από μια αίσθηση γελοιότητας και καφκικού παραλόγου.  

Ο Ρώσος, θα πρέπει να ήταν μορφή, (μια ζωή μαρτυρική)  ξεπερνά κατά πολύ τη προσέγγιση των γκουλάγκ αλλά Σολτζενιτσυν… παραθέτω εδώ το λινκ του ΠΑΝΔΟΧΕΩΣ, μακριά από μένα οι κριτικές.

Ο Ελβετός Max_Frisch, άλλο πράγμα, καμιά σχέση, έζησε και πέθανε καλά, ελβετικά!

Και οι δυο σαρκαστές, μαέστροι μιας γλώσσας που οι ήρωες τους ο Ζίμπιν και ο Στίλερ βγάζουν στους διώκτες τους (και στους αναγνώστες τους, ναι, έτσι ένιωσα αρκετές φορές), πληρώνοντας βαρύ τίμημα, διαρκώς εκμηδενιζόμενοι…

ΟΛΟΙ λένε για τον Στίλερ και την αναζήτηση της ταυτότητας του ,της αυτογνωσίας,(αλλα και ο ρωσικά-σοβιετικά καφκικός κατηγορούμενος δεν ειναι διαρκώς πάνω στη κόψη του αυτογνωσιακού του ξυραφιού;).

 Όμως έχοντας διαβάσει πριν δυο- τρία χρόνια περίπου  και έχοντας επάνω στο τραπέζι  δίπλα μου, τα δυο μαύρα τούβλο-βιβλία, βρίσκω πιο ενδιαφέρον, τον η τους τρόπους που οι δυο φυλακισμένοι ήρωες, κινούνται απέναντι στην εξουσία, ενάντια στους Άλλους… με το απείθαρχο, και βλάσφημο πνεύμα τους.

Α, δεν μπορώ να πω και με τα δυο κουράστηκα, δεν είναι εύκολα μυθιστορήματα, δεν διαβάζονται μονοκοπανιά ιδίως ο Ρώσος το …παράκανε, όμως τον κατάφερα να τον τελειώσω, καθόλου δεν μετάνιωσα, παρά τη φλυαρία σε κάποια σημεία και το χάσιμο από μια χαλαρότητα στην αφήγηση που με μπέρδευε με τα πρόσωπα, πρόβλημα που είχα και με τον Ελβετό, πότε πότε.  

Μ` αρέσουν τα ολόμαυρα χωρίς κανένα σχέδιο βιβλια, ονειρεύομαι ένα ολόμαυρο ράφι, γιατί όχι και δύο η τρία, ίσως να αρχίσω να μαζεύω βιβλία απ` τη μαυρίλα τους μόνο...

28 ΟΚΤ 13 sonikekala Κ.ΒΑΓΙΑΝΌΣ