ΔΕΚΑΕΤΙΑ! O πόνος μας σε pixel
ΔΕΚΑΕΤΙΑ! histologion-gr.blogspot.co.uk
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ...
...Η δυστοπία όμως δεν είναι ένα πράγμα στατικό. Το "δυστοπικό" είναι επίθετο, έχει συγκριτικό βαθμό και εξελίσσεται προς το δυστοπικότερο ερήμην αντιστάσεων. Η Ελλάδα του 2013 είναι μια ερημωμένη και καταρρακωμένη χώρα, που επαναπροωθείται προς στον Τρίτο Κόσμο, καθώς ναζί περιπολούν τις πλατείες της με πλάτες της επίσημης αστυνομίας, και τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι μια έννοια άγνωστη στην εκτελεστική εξουσία και στα σώματα ασφαλείας της - τα μόνα δημόσια σώματα, στο κατασταλτικό τους τμήμα, που αγαπούν οι ακροδεξιοί Υπουργοί και οι τρόικες. Η Βουλή είναι σώμα επικύρωσης ειλημμένων και συχνά ακατανόητα μισανθρωπικών αποφάσεων ξένων και ντόπιων ελίτ, τα νοσοκομεία διώχνουν άρρωστους πολίτες και οι ανθρωπιστικές ΜΚΟ στήνουν στις φτωχογειτονιές των μεγάλων πόλεων πρόχειρους νοσοκομειακούς καταυλισμούς, στα πρότυπα της Υποσαχάριας Αφρικής, ενώ όλο και περισσότερος κόσμος στριμώχνεται στα συσσίτια, και βγαίνει, πέφτει έξω από το όριο της επαρκούς διαβίωσης. Ταυτόχρονα όλο και περισσότεροι δέχονται αυτόν τον εκβαρβαρισμό σαν την Νέα Κανονικότητα, σαν φυσικό φαινόμενο, σε μια Ελλάδα στην οποία η νέα πολιτική διαχωριστική γραμμή μοιάζει να είναι οι καβαντζωμένοι και όσοι ελπίζουν να καβαντζωθούν στην νέα πελατειακότητα της επιβίωσης, εναντίον των ακαβάντζωτων και όσων δεν ανέχονται το Ανάστροφο Νιου Ντιλ της δημιουργίας ασιατικού τύπου ανισοτήτων μέσα στην Ευρώπη. Όλα αυτά ήταν ορατά, αναπόφευκτα, βέβαια, από τη στιγμή που ξέσπασε η κρίση και η ρητορική των σοφών απολογητών της έδειχνε και το γραμμικά προβλέψιμο της πορείας προς την καταστροφή αλλά και την διολίσθηση προς μια αυταρχική μεταδημοκρατία.
Η παγκόσμια αντεπανάσταση
Και πάλι όμως, αν ήταν τοπική η καταστροφή, αν η δήωση των μηχανισμών του κοινωνικού κράτος και η υπόσκαψη βασικών αυτονόητων περί των δημοκρατικών ελευθεριών ήταν Ελληνική υπόθεση, αν ο παγκόσμιος συσχετισμός δυνάμεων ήταν τέτοιος ώστε να καθιστούσε την Ελλάδα εξαίρεση θα μπορούσε κανείς πιο εύκολα να ελπίσει σε κάποιο μέλλον εκ των έξω δημοκρατικής ανάδρασης. Όμως η διάλυση αφορά όλο το Ευρωπαϊκό μοντέλο ενώ στις ΗΠΑ ακόμα και δικαιώματα εγγυημένα από την Magna Carta δέχονται λυσσώδη επίθεση από τον "δημοκρατικότερο" εκ των δύο πόλων πολιτικής εναλλαγής μάλιστα, ενώ έννοιες όπως το ιδιωτικό και το δημοσιογραφικό απόρρητο πλήττονται από θανάσιμα χτυπήματα (η ιμπεριαλιστική κτηνωδία είναι πάγιο χαρακτηριστικό, πέραν της συγκυρίας βέβαια) και το κογκρέσο ψηφίζει υπέρ της νομιμοποίησης πανεθνικής επιτήρησης κλίμακας εκατομμυρίων Stasi. Με άλλα λόγια όλο το μεταπολεμικό σκηνικό ανά τον κόσμο (με την δημοκρατική εξαίρεση της Λατινικής Αμερικής) ανατρέπεται προς το αυταρχικότερο, οι δημοκρατικές παραδόσεις εγκαταλείπονται, τα κινήματα που ξεπηδούν για να αντιμετωπίσουν την αποδημοκρατικοποίηση, πολιτική και οικονομική, καταστέλλονται με απροκάλυπτη (κεντροαμερικανική της δεκαετίας του 1980) βία (μια Νέα Εποχή καταστολής, που πρόσφατα "γιορτάσαμε" την δωδεκαετία από την έναρξή της). Ακόμα και η πρότυπα δημοκρατική και αυτόνομη Σουηδία έχει χάσει τις παλιές ευαισθησίες για τα πολιτικά δικαιώματα και τις σοσιαλδημοκρατικές της αρχές. Η Βρετανία πέραν από κοινωνία γενικευμένης παρακολούθησης, συνεχίζει στο δρόμο του αστυνομικού κράτους... Ο κόσμος σκοτεινιάζει, γίνεται λιγότερο πολιτισμένος και περισσότερο ανελεύθερος. Όλο και περισσότερο μοιάζουμε στη σειρά μου να είμαστε τελευταίοι των γενεών μιας δημοκρατικής παρένθεσης μεταξύ τυραννιών, του γενικευμένου οράματος της ισονομίας και της κοινωνικοποιημένης ευμάρειας για όλους, οι τελευταίοι της γενιάς του 1978, όταν ακόμα η προσδοκία για τη πρόοδο και την κοινωνική ισότητα ήταν το αυτονόητα αναμενόμενο. Ζούμε την παλινόρθωση της βαρβαρότητας αυτήν την εποχή: η Ρόζα Λούξεμπουργκ είχε δίκιο, είχε θέσει τότε ορθά το δίλημμα...
H ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ talos (www.blogger.com/profile/)