ΜΠΟΥΜ!

Απ` όλα τα κακά, διαλέγεις το πιο μικρό, το πιο κακοφορμισμένο. Το κακάδι, είπε αυτός – ξέρεις  ποιός … απ` όλα τα κακά, καλό είναι να φοβάσαι το μικρότερο. Αυτό που χώνεται πιο εύκολα κάτω από το απεριποίητο νύχι ή το λιγάκι υγρό, λερό κιλοτάκι.

Όλα τα κακά, λες εσύ σ` αυτόν, ξέρεις ποιόν, μικρά, μέτρια ή μεγάλα – εντάξει όχι τερατώδη, τι πάει να πει τερατώδες κακό, ποιος το ορίζει, πόσο πάει το κιλό, το γαλόνι, ο τόνος – μπορούν να χωρέσουν κάτω από ένα χαλί ή έστω χαλάκι. Και για να μη μακρηγορούμε η τέχνη να κρύβονται τα ντροπιαστικά πράγματα, τα επαίσχυντα λάθη και τα συναφή, κάτω απ` το χαλί (χαλάκι, βελέντζα,tapestry etc) δεν είναι δική μου εφεύρεση – αν και αυτό δεν αφορά κανένα, η εφεύρεση δηλαδή – αλλά οι επιδόσεις στο κουκούλωμα.

Νόμισες, είπε αυτός, ο ξέρεις ποιος, ότι κρύβοντας αυτό που θεωρείς το μικρότερο κακό από όλα τα υπόλοιπα θα σε διέσωζε. Θα ήταν ο ενδεδειγμένος τρόπος να ασχοληθείς αποκλειστικά  με το μεγάλο. Λάθος. Τελικά δεν υπάρχει μικρότερο κακό και μάλλον είναι προτιμότερο να κρύβουμε straight away, χωρίς δεύτερη σκέψη, αυτό που νομίζουμε ως το μεγαλύτερο κακό του βίου μας και να ασχολούμαστε, να αντιμετωπίζουμε τα λιγότερο δύσκολα και επαχθή.

Τώρα είναι που διαπιστώνω, συνέχισε να λέει,  ότι αν αντιμετωπίσεις ένα μικρό κακό και καταφέρεις να το νικήσεις, να καταγάγεις μια ασήμαντη ίσως νίκη, αυτό δεν  παύει να είναι νίκη, καταλαβαίνεις τι εννοώ, τι σημαίνει για την ψυχολογία να έχεις μια μικρή νίκη, ίσως δυο και μετά μια άλλη τρίτη, μικρή τόση δα, νίκη και πάει λέγοντας. Έτσι ώστε όταν κάποτε νοιώσεις έτοιμος, να σηκώσεις το χαλί ή χαλάκι ή tapestry για να αντιμετωπίσεις το big bad, το ΚΑΚΟ, θα έχεις καλύτερες επιδόσεις, μεγαλύτερες πιθανότητες, ψυχολογία, δεξιότητες, τεχνικές, κόλπα κλπ, ώστε η αναπόφευκτη ήττα που θα έρθει να είναι λιγότερο οδυνηρή. Πάντως θα είναι με το κεφάλι ψηλά που λένε, κάτι σαν Θερμοπύλες. Και ως γνωστόν η Ζωή, η Ιστορία, προχωρεί ή δεν προχωρεί, κυρίως με Θερμοπύλες. Καλές είναι οι Πλαταιές, αλλα οι Θερμοπύλες έχουν παγκοσμίως και ιστορικώς μιλώντας πιο πολύ σουξέ.

Θεώρησε πως σε αποστόμωσε, σου έδωσε ένα μάθημα όπως λέγεται, αυτός ο ξέρεις εσύ ποιος, και εσύ του απάντησες, πως αυτός είναι που είπε, να μην πιστεύεις τίποτα απ` όσα σου έχω πει, να κλείνεις τα αυτιά  στα κίβδηλα επιχειρήματα, που δεν είναι τίποτα από φτηνές δικαιολογίες που αραδιάζω για να κρύψω τις μικρότητες, και ούτως ή άλλως κανείς δεν μάς ζήτησε το λόγο όσον αφορά το μικρότερο ή μεγαλύτερο κακό και γενικώς περί κακού ή καλού.

 Τι βαρετή κουβέντα, όταν έχουμε τόση δουλειά, είπες στον λεγάμενο, εσύ το μόνο που κάνεις είναι να μιλάς και ενίοτε να γράφεις, χασομερώντας από τις δουλειές που στην αρχή δεν είναι τόσο επείγουσες, μα με το να τις αφήνεις και να τις αγνοείς, γίνονται επείγουσες. Με τόσο χασομέρι, που ουσιαστικά είναι γρίνια για τα διάφορα είδη κακών κάτω ή πάνω από χαλιά ή χαλάκια, η ανάγκη να γίνονται πράγματα, ξέρεις πραγματικά πράγματα, πρακτικά, όλοι έχουν απ` αυτά, γίνεται κατεπείγουσα και πιεστική, σαν χρέος που έχει εκτιναχτεί σε δυσθεώρητα ύψη από τους τόκους υπερημερίας. Και τότε δεν υπάρχει χαλί για να κρύψεις ή να κρυφτείς ο ίδιος κι όλο αυτό το χασομέρι σου πέφτει στο κεφάλι.  Και μπουμ!

28.07.2022 Κ. Β.