Είχα ξεχάσει τα παραμύθια. Και είχα ξεχάσει πως είναι τα Ωραιότερα Παραμύθια του Κόσμου! Μεγάλωσα. Διάβαζα «σοβαρά βιβλία» πια! Τα μη «σοβαρά, ο πασατέμπος», ήταν οι Αγκάθες, τα Αστυνομικά. Μέχρι που έγιναν και αυτά σοβαρή λογοτεχνία. Εκδίδονται σε προσεγμένες (αλμυρές), εκδόσεις … όχι πια σε τύπου viper και bell… ευτυχώς για μένα ποτέ δεν έκοψα κάβους με τα κόμικς και όταν λέω κόμικς δεν εννοώ τα ποιοτικά ανιμέισον, ούτε καν τα Αστερίξ και Λουκυλούκ. Για μένα πάντα ήταν τα «μικυμάους» που κρατούσαν το παιδικό δωμάτιο, εκεί πίσω κάπου στο τρικυμισμένο, προβληματισμένο κεφάλι μου, ανοιχτό.
Μέχρι που πολύ αργότερα, όταν χρειάστηκε να γηροκομήσουμε τον πατέρα και πηγαινορχόμουνα υποχρεωτικά στο πατρικό μας, άρχισα να αναζητώ
Τα Ωραιότερα Παραμύθια Του Κόσμου.
Το βρήκα. Χωμένο κάπου μαζί με αλλά αγαπημένα παιδικά και εφηβικά ταξίδια και όνειρα, όπως η κόκκινη σειρά του Ι. ΒΕΡΝ. Οικτρά ταλαιπωρημένο, το κόκκινο, αιμάτινο, υπέροχο, σκληρό, εξώφυλλο τους από το χρόνο. Το ξανά-εβαλα στη βιβλιοθήκη μου με συγκίνηση και είναι το μόνο βιβλίο που πάντα θα με συγκινεί σαν να ήταν ένας βαθιά θαμμένος θησαυρός, που κάθε φορά τον ανακαλύπτω ανεξάντλητο…
Είχα ξεχάσει και την πυκνογραμμένη , καλλιγραφικά δυσανάγνωστη αφιέρωση στη τρίτη σελίδα. Ημερομηνία 21 Μάη 1959, στη γιορτή μου, (και στα δεύτερα γενέθλια μου, που ήταν δυο μέρες μετά)
Την ξανά-αποκρυπτογράφησα σήμερα! Δεν θυμάμαι βέβαια τον δωρητή του τότε, ήμουν πολύ μικρός. Όμως τον έχω δει και ακούσει αρκετές φορές , παρακολούθησα εκ του μακροθεν την πορεία του. Είναι, η αφιερωση του πιανίστα Άρη Γαρουφαλή*, από τους καλύτερους Έλληνες δεξιοτέχνες, μαθητή του (φιλόλογου) πατέρα μου τότε, (ο οποίος ήταν φίλος με τον πατέρα του, δικηγόρο νομίζω και πράγμα που μου έχει εντυπωθεί, πρόξενος της Σουηδίας στο νησί μας, τη Σάμο).
Ξέρω ότι όλοι, έχουν κάπου τα δικά τους ωραιότερα παραμύθια! Αν δεν έχουν σίγουρα έχασαν ή στερήθηκαν κάτι πολύ σπουδαίο που εγώ δεν μπορώ να εξηγήσω με λέξεις.
Είναι λοιπόν,Τα Ωραιότερα Παραμύθια Του Κόσμου σε εκδόσεις Πέτρου Δημητράκου/ του 1946/ σε διασκευή(μετάφραση) του Κλείτου ΚΥΡΟΥ
Η εικονογράφηση είναι του πολυ σπουδαίου Μιχαήλ Παπαγεωργίου(1896-1987)
Η αρχική έκδοση με το σκληρό αιμάτινο δέσιμο που κατέχω είναι νομίζω διαθέσιμη αλλά με τιμή πολύ τσουχτερή 60-70 ευρώ, υπάρχει μια προσιτή αυτή της εστίας(-estia-ta-oraiotera-paramuthia-tou-kosmou).
Η γλώσσα του Κλείτου ΚΥΡΟΥ έχει μια παλιακή αρχοντιά και είναι για μένα ταυτισμένη, με το κόσμο, των ξωτικών, των βασιλόπουλων και των … παπουτσωμένων γατιών. Για άλλους μπορεί να είναι περίεργη και κάπως αρχαϊκή -ας είναι - ξέρω πολύ καλά ότι οι μικροί που δεν χαμπαριάζουν από «απόψεις περί ελληνικών» κλπ, θα το λατρέψουν… παραθέτω το πρόλογο του Κ.Κ. με όλο το μικρο-αστικό καθωπρεπισμό που τον διαπερνα,εν έτει 1946 ,(ΑΧ, αυτοί οι αλητόπαιδες!), γιατι έχει το γούστο του... !
Περιεχόμενα
Ελληνικά
Το Πηγάδι του Αράπη
Τα Δύο Βασιλόπουλα
Γαλλικά
Η Χρυσομαλλούσα
Ο Μιστουλέτος
Ο Παπουτσωμένος Γάτος
Η Πεντάμορφη και το Τέρας
Αγγλικά
Ο Ντικ και η γάτα του
Ο Σταχτογάτος
Ρωσσικά
«Τρέχα γύρευε !. . .»
Ο Βασίλης ο Άτυχος
Το χρυσό φτερό
Τσέχικον
Οι δώδεκα μήνες
Ισπανικόν
Ο Ιππότης της Αγάπης
Αδελφών Γκριμμ
Ο Σιδερόγιαννος
«Τραπεζάκι στρώσου!. . .»
Το Στοιχείο στο μπουκάλι
Το Φωτερό πουλί
Οι Τέσσαρες αδελφοί
Ο ψαράς κι’ η γυναίκα του
Γουλ. Χάουφφ
Ο Σουλτάνος Πελαργός
Ο Μικρός Μουκ
Λ. Μπεχστάιν
Ο Μάγος και τα Παιδιά
Οι Τρεις Σκύλοι
Χ. Άνδερσεν
Ο Μολυβένιος Στρατιώτης
Ο Χοιροβοσκός
Κ. Μουσαίου
Το Μαγεμένο Δάσος
Χαλιμά
Ο Αλή-Μπαμπά
Το Μαγικό Λυχνάρι
*δεν ήξερα για τον θάνατο του, το έμαθα τώρα ανατρέχωντας για λινκ στο ίντερνετ!)
Soni KeKala 7DEC2013