... Αλλά υπάρχει της είπα στ’ αλήθεια καθαρή επιλογή; Μπορούν δυο άνθρωποι να κυλήσουν πέρα απ’ τα πράγματα;
Χρειαζόμασταν λέει να τρώμε. Γι’ αυτό κι ανοίγαμε όλες τις τρύπες. Χωρίς να βλέπουμε ανοίγαμε κι ύστερα πιο πολύ πονάει το μπουκωμένο στόμα. Γιατί σου χώνουν μια παλάμη γραμμένη πυκνά και την τεντώνουν αυτή σα βεντάλια μες στο λαρύγγι να σου κατέβει μέχρι τη σπλήνα ο λόγος. Κι η σπλήνα είναι κόκκινη από τα λόγια τους λέει.
Αλλά τώρα; Δεν μπορούμε τώρα που ξέρουμε; Δεν μπορούμε να σταματήσουμε τους βιασμούς; Τώρα της είπα να τα ξεράσουμε πίσω όλα ατόφια να τα πετάξουμε πίσω. Μπορούμε λέει και χαμογελώ.
Αλλά πρέπει πρώτα να κόψουμε με τον μπαλτά κομμάτια ολόκληρα, σπλάχνα και κρέας, απ’ τα μέσα να βγαίνουν. Να καθαρίσει το μέσα λέει. Ν’ αδειάσει αυτό που είναι εκείνοι σ’ εμάς.
Και τότε πια της είπα θα είμαστ’ εμείς; Τότε θα ξέρουμε ο ένας τον άλλον, θα γνωριζόμαστε;
Όχι μου λέει και πικραίνομαι. Σηκώνομαι. Σηκώνω το κεφάλι δεν τη βλέπω πια. Ούτε εσύ εμένα. Ούτε οι μήτρες εμάς. Ούτε εμείς τους άλλους. Κανείς δεν θα ξέρει κανέναν. Κανένας δεν θα ’ναι εκείνο που νομίζαμε πως πάντα θα είναι και κανείς εμάς δεν θα γνωρίζει όπως ήμασταν παλιά. Γιατί κατάλαβέ το ουρλιάζει χαμογελώντας πρέπει να καταλάβεις πως είμαστε ό,τι είμαστε επειδή πεινούσαμε και μας τάισαν και γίναμε... READ MORE...
απο το ... "μπορουμε λεει και χαμογελω"...
Κατι μου εκανε και το πηρα aboard στο telospanton! SONIKEKALA 12.3.2014
ARTIST