Ο συγγενής μου Χ.Μ., ένας τυπικός μικρομεσαίος έλληνας, κατάφερε να βγάλει πολλά λεφτά, πολύ γρήγορα. Αρχικά με το χρηματιστήριο, όπου oμως στο τέλος είχε κάποιες απώλειες. Μετά πείσμωσε και μέσα σε λίγα χρόνια εκμεταλλευόμενος το μπουμ των ακινήτων με τις τρελές αντιπαροχές βρέθηκε να έχει κάνει μια περιουσία 8 με 9 εκατομμύρια και πίστευε ότι ήταν η ώρα του για να γίνει πραγματικά βαθύπλουτος.
Η κρίση τον πρόλαβε στα καλύτερα του, όπως έλεγε, μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο έχασε τα δυο τρίτα των εκατομμυρίων του και κάνοντας μερικές σπασμωδικές κινήσεις για να ρεφάρει, σε μερικές εβδομάδες έχασε πάνω από τα μισά που του είχαν μείνει.
Παρολαυτά η περιουσία του σε πραγματικά λεφτά ήταν ακόμα πάνω από ένα εκατομμύριο, πολύ πιο πάνω από… τη δική μου και όλης της οικογένειας
Πίστευε ότι ήταν τελειωμένος, κατεστραμμένος. Έκοψε όλα τα «περιττά» έξοδα, κατέθεσε πινακίδες για το τζιπ, πούλησε όσο όσο ένα ακίνητο «φιλέτο», μετακόμισε σε μια άθλια γκαρσονιέρα και όταν κάποιος θειος με πρόβλημα υγείας του ζήτησε δανεικά για την εγχείρηση, έκοψε τις παρτίδες με φίλους και συγγενείς για να μην του ζητάνε δανεικά. Σταμάτησε να βγαίνει, ακόμη και για σινεμά τα 8 ευρώ ήταν πολλά αλλά και τα 5 στις προβολές της τετάρτης επίσης. Η γυναίκα με την οποία σχεδίαζαν να παντρευτούν, μετά χρόνια σχέσης απογοητευμένη τον παράτησε…
Έγινε τόσο ανυπόφορος , εκνευριστικά μίζερος που με κανέναν μας δεν μπορούσε να καν να μιλήσει χωρίς να τσακωθεί.
Χωρίς νέα του για καιρό, φέτος, στις γιορτές τον αναζήτησα. Τον βρήκα σε άθλια κατάσταση, βρωμερό και τρισάθλιο, σε ένα σπίτι που του είχαν κόψει ηλεκτρικό και θέρμανση, χωρίς τηλέφωνο στα πρόθυρα της τρέλας. Ο άνθρωπος πίστευε ότι με ένα εκατομμύριο είσαι τόσο φτωχός που πρέπει να επιβιώνεις σαν άστεγος!
Τις γιορτές συζητήσαμε αρκετά για τον Χ.Μ. μέχρι που έγινε κάτι σαν ανέκδοτο.
Άδικα, πιστεύω. Γιατί αν σκεφτεί κανείς τις δικές μας στερήσεις, για να μην λείψει τίποτα στα παιδιά…. Όλη αυτή τη τρομοκρατία του μέλλοντος που έρχεται χωρίς δουλειές και απολαβές. Τα δώρα των Χριστουγέννων και Πάσχα που χάσαμε… Το δάνειο, τα χαράτσια… Και να σκεφτεί κανείς ότι τώρα σε αυτή την κατάσταση, αποταμιεύω, κάτι, για ακόμα πιο δύσκολες ώρες, κάνοντας το σκατό παξιμάδι! Κάτι που δεν έκανα πριν το κραχ, τις καλές μέρες που οι μύγες ήταν παχιές.
Τότε σκέφτηκα, ότι μπροστά στους ανθρώπους που, είναι τυχεροί με ένα δολάριο τη μέρα, αν υπάρχει μεροκάματο και που τα καταλύματα τους μπορεί να εξαφανιστούν στο λεπτό από τον επόμενο μουσώνα η όποια άλλη καταστροφή, σίγουρα θα μοιάζουμε πιο γελοίοι από τον συγγενή μου που έχασε τα μυαλά του.
Τώρα προσπαθώ να πείσω την τρομοκρατημένη γυναίκα μου, αντι για φροντιστήρια και γυμναστήρια, να δίνουμε ότι έχουμε για … σοβαρά πράγματα… Διακοπές κανονικές το καλοκαίρι, η απλά βόλτες με το σκύλο και σάντουιτς στο παγκάκι μέχρι να τελειώσω και το τελευταίο τόμο του Game of thrones και τα παιδιά να σκάσουν στο παιχνίδι…
Με κοιτά με φρίκη σαν είμαι βρικόλακας!
Το ξέρω έχει το ίδιο σύνδρομο με τον X.M. σε αποδεκτή δόση όμως…
Εγώ πάντως πήγα στο Αλου Φαν Παρκ και κραιπάλιασα. Το είχα απωθημένο χρόνια τώρα να ανεβώ σε αυτές τις ρόδες που γυρίζουν και να δω την Αθήνα να φεύγει ανάποδα …
απο το Πορταλ του Τακη, το portalataki
gia tin antigrafh SoniKeKala
12JAN2014