Ένας ήλιος χαμηλός, ξαφνικός, αιφνιδιάζει τους εποχούμενους που τα πρωινά κινούνται στη παραλιακή οδό Μουτσοπούλου, μετά το Πασαλιμανι, οδηγώντας στην κατεύθυνση της Πειραϊκής, στη δεξιά, στροφή που αρχίζει στο ύψος της οδού Ζαννή. Μόλις έχει ανατείλει από την θάλασσα του Αργοσαρωνικού, εκτοξεύει ένα φως που δεν έχει στεγνώσει, οξύ, σαν υγρό πυρ.
Οι οδηγοί κόβουν ενστικτωδώς ταχύτητα, η στροφή είναι απότομη, με τεράστιο τόξο 120 μοιρών τουλάχιστον, με τα παρκαρισμένα αμάξια στα δεξιά να εξέχουν, καθρέφτες και φτερά προκλητικά.
Ανάλογα την ώρα οι ακτίνες πέφτουν σαν σπαθιά, οριζόντια στο ύψος του μάγουλου. Τρυπώνουν κάτω από τα βλέφαρα εκτυφλωτικά! Λίγο μετά τη Ζαννή και πριν τη Μαχάονος αν είναι κατά τις 8, πιο νωρίς χτυπούν στο ύψος της Αιγέος καθώς η κούρμπα συνεχίζεται ανελέητα μέχρι το Ναυτοδικείο. Εκεί αν τρέχεις μπορεί να χτυπήσεις άνθρωπο, γιατί κάποιες μέρες , τα πρωινά, έχει κίνηση, πεζούς και διπλοπαρκαρισμενα αμάξια. Κυκλοφορεί μια ποικιλία ανθρώπων, φυλές άγνωστες, γύρω από μια μακρινή Δικαιοσύνη, για τους αμύητους, βιαστικούς στεριανούς.
Όσοι/ες κάνουν συχνά τη διαδρομή, υπάλληλοι ναυτιλιακών και γραφείων, εργαζομενοι στα νοσοκομεία Μεταξά και Τζάνειο, λίγοι αυτοαπασχολούμενοι, ναύτες, εργάτες στη μαρίνα της Ζέας, περιμένουν τον ήλιο του Σαρωνικού, τότε με μια κίνηση φορούν το μαύρο γυαλί, όσοι δεν ξέρουν ξαφνιάζονται, τυφλώνονται φρενάρουν και τραβάνε το σκίαστρο να κόψει το φως.
Όσο σκοτάδι και αν έχεις μαζέψει, είναι τέτοιος ο ηλιακός σπαθισμός, που σε διαπερνά, κάνει διάφανα τα βλέφαρα, διώχνει τα σκοτάδια, εξαερώνει τη σκέψη. Το κομμάτι της νύχτας που αργεύει, η φλοίδα του ύπνου τυλιγμένη ακόμα γύρω σου σκίζεται και χάνεται μεμιάς. Τι φως! Κατατροπώνει κάθε σκοτάδι το στέλνει βαθιά πίσω στο πηγάδι του.
Δεν είναι η μοναδική στο κόσμο στροφή που η ανατολή εκτοξεύεται οριζόντια και ξαφνικά! Σ` όλο το κόσμο υπάρχουν στροφές δίπλα στη θάλασσα και ήλιοι που ανατέλλουν. Οδηγοί, αμάξια, δίκυκλα που πάνε για λίγο στα τυφλά, με ένα ξάφνιασμα, μέσα στο κόσμο που αρχίζει μια ακόμη περιστροφή. Απλά πράγματα. Υποχρεωτικά.
Τις μέρες με συννεφιά η διαδρομή δεν είναι ιδία και η μέρα ξεκινά σαν ξεθωριασμένη νύχτα.
Ευτυχώς για μας εδώ, σ` αυτή τη στροφή της οδού Μουτσοπουλου, στο Πειραιά, ο νέος ήλιος της μέρας, όλες τις εποχές, μα πιο πολύ χειμωνιάτικος Γεναριάτικος ήλιος των Αλκυονίδων, δεν μας αφήνει για πολύ να μαζέψουμε σκοτάδι!
12JAN2014
SoniKeKala