Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ
Τι συμβαίνει λοιπόν με την ευρύτερη λογική της κρίσης? Όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις, η προσήλωση στην ΕΕ μειώνεται απότομα κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας, παντού και με καλές αιτίες. Τώρα, η ΕΕ αντιμετωπίζεται ευρύτατα ως αυτό που έχει γίνει: μια ολιγαρχική δομή, γεμάτη διαφθορά, θεμελιωμένη στην άρνηση κάθε είδους λαϊκής κυριαρχίας, επιβάλλοντας ένα πικρό καθεστώς προνομίων για τους λίγους και καταπίεσης για τους πολλούς.
Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι αντιμετωπίζει κανένα θανάσιμο κίνδυνο από τα κάτω. Ο θυμός διογκώνεται στον πληθυσμό. Αλλά ο φόβος εξακολουθεί σε μεγάλο βαθμό να υπερτερεί. Σε συνθήκες αυξανόμενης ανασφάλειας, αλλά όχι ακόμα πλήρους καταστροφής, το πρώτο ένστικτο θα είναι πάντα η προσκόλληση σε οτιδήποτε υπάρχει, όσο απωθητικό κι αν είναι αυτό, παρά η διακινδύνευση οτιδήποτε άλλου θα μπορούσε να είναι ριζικά διαφορετικό…
Προς το παρόν, εκείνοι που ζουν βασιζόμενοι στο φόβο – δηλαδή η πολιτική τάξη, στην οποία τώρα ο Τσίπρας και οι συνεργάτες του έχουν προσχωρήσει – είναι ασφαλείς.
Ένα άρθρο του ΠΕΡΥ ΑΝΤΕΡΣΟΝ/Perry_Anderson ενός μαρξιστή άγγλου, στην ισκρα. Το αλίευσε το τελοσπαντον μέσα από τον ορυμαγδό αυτών που γράφονται αυτές τις μέρες - κυρίως ιντερνετικα- επειδή εκτός του οτι συμπικνώνει την πρόσφατη πολιτική εμπειρία, ο τίτλος του άρθρου ήταν ο πιο εύστοχος και πραγματικός από όλα όσα έχω δει.
Και βέβαια θυμήθηκα πόσο μου άνοιξε τα μάτια ο Π.Α. πριν χρόνια όταν διάβασα το βιβλίο του ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΑΡΧΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ.
Δεν είμαι σίγουρος αν συμφωνώ σε όλα, τα επιχειρήματα και σε αυτό τον τόνο ακαδημαϊκής βεβαιότητας και μαρξιστικής πολεμικής που διακρίνω στο λόγο του συγγραφέα. (άλλωστε ο Π.Α. είναι γνωστός για τη πολεμική του, ΕΔΩ ΤΑ ΧΩΝΕΙ ΣΤΟΝ ΧΑΜΠΕΡΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ.)
Όμως δεν έχει και τόσο σημασία, όσο αυτό … μια κατάρρευση … και όχι μόνο ελληνική…
Κ.Β. 29.07.2015
