Πως αφανίστηκαν όλα τα ζώα της γης
Ο Κύριός μας ξύπνησε ξαφνικά μες` στα μεσάνυχτα. Το στόμα του είχε ξεραθεί και η καρδιά του χτυπούσε ακανόνιστα απ` την αγωνία.
Αναρωτήθηκε αν ήταν ένας φρικτός εφιάλτης και αν ναι, πως δεν θυμόνταν τίποτα. Έκανε να ανασηκωθεί και πάνω στη κίνηση, απρόσεχτα, έσπρωξε το πορτατίφ δίπλα στο προσκέφαλό του. Το ωραίο φωτιστικό κλυδωνίστηκε πάνω στο κομοδίνο και έπεσε στο πάτωμα.
Ο Κύριός μας το κοίταξε με έκπληξη όλο τρομάρα.
Αυτό το πορτατίφ είχε για καπέλο του ένα λεπτοδουλεμένο, σαν ιστό αράχνης ύφασμα, διπλωμένο άπειρες φορές γύρω γύρω, ώστε να δίνει ένα γλυκό γαλακτερό φως. Πάνω σε αυτό το υπέροχα μεταξένιο ύφασμα, η Μάρθα και η Μάγδα, οι αγαπημένες ερωμένες του Κυρίου, αλλά όχι μόνο αυτές, κι άλλες ανώνυμες εταίρες που τα ονόματα τους χάθηκαν στο χρόνο, με άφατη αγάπη, είχαν κεντήσει με το λεπτότερο βελονάκι που μπορεί να βάλει ο νους, όλα τα ζώα του ζωικού βασιλείου της γης.
Αυτές που πάνω στα στήθη τους αναπαύτηκε το κεφάλι του Κυρίου μας, και διώξανε μακριά την κούραση της οικουμένης, στήθη που τα ζύμωσαν δεκάδες χέρια ανδρών, είτε με αγάπη και πόθο είτε με θυμό και προσβολές. Έδωσαν τα δικά τους χέρια και έπλεξαν, κέντησαν, ζωγράφησαν, πάνω σε ένα ταπεινό πορτατίφ όλα τα ζώα της γης.
Είπαν, Κύριέ μας, ας σε προστατέψουν, εσένα τον Αμνό, με την αθωότητα τους από κάθε επιβουλή και εφιάλτη τη νύχτα που κοιμάσαι.
Ο Κύριος σηκώθηκε, με πόνο είδε το συντριμμένο φωτιστικό. Κατάλαβε αμέσως πως με μια του απρόσεχτη κίνηση όλα τα ζώα αφανίστηκαν και του ήρθε να κλάψει με την ευθραυστότητα των αθώων ζωντανών. Έβαλε της παντόφλες του και πήγε στη κουζίνα βαρύς και λυπημένος. Γέμισε ένα ποτήρι νερό να πιεί, να δροσιστεί.
Είδε με την φαντασία του πως θα ήταν ο κόσμος χωρίς δελφίνια, πετροχελίδονα, κάμπιες και τυφλά ποντίκια των αγρών και αναρίγησε που τόσα έργα του Θεού χάθηκαν από προσώπου γης. Και είδε όλα τα στήθη των γυναικών να τα ζυμώνουν εκατομμύρια χέρια ανδρών μέσα σε ένα κόσμο χωρίς τη χάρη και την αθωότητα των ζώων.
Στοχάστηκε πάνω στη ματαιότητα, την ευθύνη, το θάνατο και την αγάπη. Για λίγο. Η περίσταση δεν σήκωνε πολλή ενδοσκόπηση.
Πήρε στο τηλέφωνο το συνάδελφο του, τον Εωσφόρο που ποτέ δεν κοιμόντανε την νύχτα και τον θερμοπαρακάλεσε, σε κάθε άντρα ζωντανό αλλά και σε όλους όσους θα γεννηθούν, να στέλνει συχνά πυκνά φρικτούς και ακατανομάστους εφιάλτες.
Με αγωνία να πετάγονται μες` στον ύπνο τους και η καρδιά τους να βροντά από τα κακά που είδανε την ώρα της άφεσης τους. Να φοράνε τις παντόφλες τους και με στεγνό λαρύγγι, να πηγαίνουνε στη βρύση να πιούν λίγο, να δροσιστούν.
FOTO>>>wikipedia.org/wiki/Axolotl
Ποτοκάκι, 14/9/2019
Κ.Β.